One Way
Ticket
By… Jennifer Bassett
Charpter 3 : ทายแฮร์ริสและขบวนรถไฟในตอนกลางคืน
นายแฮร์ริสเป็นคนที่ชอบรถไฟ
เพราะเขาเป็นคนที่กลัวเครื่องบินและรถโดยสารประจำทางประเภทอื่น ๆ
แต่บนรถไฟนั้นมันมีขนาดใหญ่ ยาว และมีเสียงดังมันเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้น ในตอนผมเป็นเด็กอายุประมาณสิบปี
จนถึงปัจจุบันนี้ผมอายุห้าสิบปีแล้วผมก็ยังชอบรถไฟอยู่เลย ดังนั้นในคืนวันที่ 14
กันยายนนี้
เป็นคืนที่ผมมีความสุขมาก
เพราะผมอยู่บนรถไฟจากเฮลซิงกิ Oulu ในพิทแลนด์และผมก็เดินทางต่อไปเป็นเวลา 10
ชั่วโมง “ ผมมีหนังสือและหนังสือพิมพ์ของผมมาด้วย ”
เขาคิดว่า “ ที่นั่นจะต้องมีร้านอาหารที่ดีบนรถไฟแน่นอน และหลังจากนั้นสองอาทิตย์ ผมเที่ยวในวันหยุดกับเพื่อน ๆ ขอบผมใน Oulu
บนรถไฟมีคนจำนวนไม่มก
และผู้คนก็เดินเข้ามาในรถไฟขบวนเดี่ยวกับแฮร์ริส เขามีความสุขกับการที่คนส่วนมากที่อยู่บนรถไฟนอนหลับตลอดทั้งคืน แต่แฮร์ริสชอบนั่งมองออกไปนอกหน้าต่าง อ่านหนังสือ
และคิดตาม
หลังจากรับประทานอาหารเย็นที่ร้านอาหารนายแฮร์ริสกลับมายังโบกี้รถไฟของเขา
เขานั่งในที่ของเขาและมองออกไปนอกหน้าต่างอีกครั้ง เขานั่งมองต้นไม้และทะเลสาบในประเทศพิทแลนด์เป็นเวลา 2
ชั่วโมง
จากนั้นก็เริ่มมืดขึ้นเขาก็ได้เปิดหนังสือและเริ่มอ่านมัน ”
ตอนเที่ยงคืนรถไฟได้จอดอยู่สถานีเล็ก ๆ ใน otava
แฮร์ริสมองออกไปนอกหน้าต่าง
แต่เขาไม่เห็นใคร
จากนั้นรถไฟก็เคลื่อนตัวออกจากสถานีเข้าสู่ความมืดอีกครั้งหนึ่ง
จากนั้นประตูของรถไฟก็เปิดขึ้นและมีคนสองคนเข้ามาในขบวนรถไฟที่แฮร์ริสนั่งอยู่สองคนที่เดินเข้ามาในขบวนรถไฟนั่นคือ ชายหนุ่มกับหญิงสาคนหนึ่ง หญิงสาวโกรธ
เธอปิดประตูและตะโกนใส่คนที่ผู้ชายคนนั้น
ว่า “ คาร์ล ” คุณไม่สามารถทำเช่นนี้กับฉันได้ ! ชายหนุ่มหัวเราะเสียงกังและนั่งลง แฮร์ริสเป็นคนตัวเล็กและเงียบ เขานั่งอย่างเงียบสงบ เขาสวมเสื้อผ้าและเขาก็เป็นคนที่เงียบสงบ เขาไม่ชอบที่มีเสียงดัง ดังนั้นผู้คนเสียงเขาจะไม่พอใจ หนุ่มคนที่มีเสียงดังตลอดเวลา เขาคิดว่า
ทำไมพวกเขาไม่คุยกันแบบเขา ๆ แฮร์ริสวางหนังสือของเขาลงและหลับตาลง แต่เขาไม่สามารถที่จะนอนหลับได้
เพราะหนุ่มสาวทั้งสองคนนั้นพูดคุยกันไม่หยุด หญิงสาวนั่งลงและพูดด้วยน้ำเสียงที่เบา ๆ
ว่า “ คาร์ล !
” พี่ชายของฉันและฉันรักคุณ คุณได้โปรดฟังฉัน. คุณไม่สามารถที่จะใช้สร้อยเพชรของฉันให้มันกลับมาดีเหมือนเดิมอีกครั้งในตอนนี้ กรุณา ! คาร์ลยิ้ม เขาพูดว่า
ไม่มีเอเลน่า
ผมจะกลับไปรัสเซียเร็ว ๆ นี้
และผมจะสละเพชรของคุณกับผม
เขาถอดหมวกของเขาและวางไว้บนที่นั่ง
“ เอเลน่าฟัง !
คุณมีสามีที่ดี
แต่ฉันไม่มีเงิน ฉันไม่มีอะไร !
” ผมสามารถอยู่ได้โดยไม่มีค่าหรือไม่ คุณไม่สามารถใช้เงินฉันได้ ดังนั้นฉันต้องการเพชรของคุณ น้องสาวคนเล็ก.
แฮร์ริสมองไปที่หญิงสาว เธอมีร่างเล็ก
มีผมสีดำและมีดงตาที่มือสีเข้ม
หน้าของเธอขาวและน่ากลัว แฮร์ริสเริ่มรู้สึกที่จะเสียใจสำหรับเรื่องของเอเลน่า และพี่ชายของเธอไม่สนใจเธอเลย “
พวกเขาไม่สามารถมองเห็นผมได้ ”
ผมคิดว่าแบบนั้น “ คาร์ล ”
เอเลน่าพูด ว่า “
เสียงของเธอเป็นเสียงที่เงียบสงบมากในขณะนี้ ”
และแฮร์ริสก็นั่งฟังอย่างเงียบ ๆ ระวัง ๆ
คุณมาถึงอาหารค่ำที่บ้านของพวกเราในค่ำคืนนี้
และคุณเดินไปที่ห้องของฉัน
และเอาสร้อยเพชรของฉันไป
ที่เป็นวิธีที่คุณสามารถทำได้
สร้อยเพชรที่สามีให้กับฉัน มันเป็นของเขา เมื่อก่อนมันเคยเป็นเพชรของแม่ของเขา เขาโกรธมาก
และฉันก็กลัวเขา
พี่ชายของเธอหัวเราะ
เขาเอามือเข้าไปในกระเป๋าของเขาแล้วเอามันออกมาอีกครั้งและเปิดดูมันอย่างช้า
ๆ สร้อยเพชรในมือของเขาเป็นภาพที่สวยงามมาก
แฮร์ริสจ้องมองมันเป็นเวลาหนึ่งถึงสองนาที
มันเป็นเสียงที่เงียบสงบในการเดิน
มันเป็นเพชรที่สวยงาม
มันเป็นสิ่งที่สวยงาม
คาร์ลพูดว่า “
ฉันสามารถได้รับเงินจำนวนมากจากสิ่งเหล่านี้ ”
เอามันกลับมาให้ฉัน
คาร์ลและเอเลน่ากระซิบเบา ๆ “ เอเลน่ากระซิบเบา ๆ ว่า
มองฉัน สามีจะฆ่าฉัน คุณพี่ชายของฉัน ” กรุณาช่วยฉันด้วย กรุณา !
คาร์ลหัวเราะอีกครั้ง
และแฮร์ริสอยากจะตีเขา “ ไปที่บ้านของน้องสาวคนเล็ก ”
คาร์ลพูดว่า “
ฉันจะไม่ให้เพชรกลับไปให้คุณ ไปบ้านที่มีแต่ความโกรธ สามี ! ” ทันใดนั้นมีดที่อยู่ในมือของหญิงสาวคนหนึ่ง ยาวและแวววาว
แฮร์ริสนั่งมองปากของเขาใจขณะที่ปากเขาเปิด เขาไม่สามารถพูดออกมได้ เอาเพชรกลับมาให้ฉัน เอเลน่าร้องไห้ หรือฉันจะฆ่าคุณ !
มือของเธอจับมีดสีขาว
คาร์ลหัวเราะดังขึ้นเรื่อย ๆ สิ่งที่น้องสาของเขาพูดว่า อะไรน่ะ
! น้องสาว ไม่มีเพชรของเธอในตอนนี้ เอามีดของเธอออกไปน้องสาวคนเล็ก แต่มีดสีขาวในมือของเธอเคลื่อนไหอย่างรวดเร็ว มันแกว่งขึ้นลง ๆ
มีเสียงร้องที่น่ากลัวและร่างกายของคาร์ลอ่อนแอลงไปยังที่นั่งของเขาอย่างช้า ๆ สีของที่นั่งของเขาเริ่มเปลี่ยนไปเป็นสีแดงและสร้อยเพชรก็หล่นจากมือของคาร์ลไปตกลงบนพื้น ใบหน้าของเอเลน่าซีดเป็นสีขาว ไม่น่ะ
! เธอพูดกระซิบเบา
ๆ คาร์ล ! กลับมา กลับมา
! ฉันไม่ต้องการที่จะฆ่าคุณ !
แต่คาร์ลไม่ตอบรับ
และหัวใจเต้นลงช้า ๆ เอเลน่ากับหัวลงที่มือของคาร์ล และในขบวน
รถไฟขบวนนั้นเต็มไปด้วยเสียงร้องไห้ที่น่ากลัว ใบหน้าของแฮร์ริสก็ซีดเป็นสีขาว เขาเปิดปากแต่เขาไม่สามรถพูดได้ เขาลุกขึ้นยืนและเปิดประตูอย่างระมัดระวัง หญิงสาวเงียบในขณะนั้น แต่เธอไม่ได้มองไปที่แฮร์ริส
ในขบวนรถไฟของแฮร์ริส เขาวิ่งอย่างเร็ว
เขาวิ่งไปที่ตำรวจบนรถไฟและเขาวิ่งไปอย่างรวดเร็วภายในครึ่งนาที เขาวิ่งได้อย่างรวดเร็ว !
แฮร์ริสพูดว่า “ มาเร็ว ๆ ! ” เกิดอุบัติเหตุขึ้น หญิงสาวคนหนึ่ง… โอ้ที่รัก !
พี่ชายของเธอ…
ตาย ! ตำรวจวิ่งไปกับแฮร์ริสกลับไปยังรถไฟขบวนนั้น แฮร์ริสเปิดประตูและให้ตำรวจเข้าไปข้างใน
ที่นี่ไม่มีผู้ชายที่ตาย และที่นั่นก็ไม่มีหญิงสาว ไม่มีเลือด
ไม่มีมีด ไม่มีสร้อยเพชร มีแต่กระเป๋าของแฮร์ริส หมกของเขาและเสื้อกันหนาวของเขา ตำรวจมองที่แฮร์ริส และแฮร์ริสก็มองไปที่เขา “
แต่ ! …” แฮร์ริสเริ่มพูด “ แต่พวกเขาอยู่ที่นั่น !
” ผมเห็นพวกเขา เธอเป็นหญิงสาว เธอมีมีดและเธอ… ฆ่าพี่ชายของเธอ “
มีด ที่คุณพูด ”
ตำรวจถาม “ ใช่ !
” แฮร์ริสตอบอย่างเร็ว “
มียาวและพี่ชายของเธอก็เอาเพชรของเธอไป ดังนั้นเธอจึง…… ” “ ห้า !
เพชร !
” ตำรวจพูด หญิงสาวคนนั้นชื่อเอเลน่าใช่ไหม ?
เขาถามแฮร์ริส
ใช่และไม่……. ! ตำรวจพูดอย่างช้า ๆ ในขณะนั้นเมื่อเขามองไปที่แฮร์ริส “
เอเลน่า ” เขาพูดออกมาว่า “
เธอมีดวงตาเข้มและผมสีดำ
เธอสวยมก เธอเป็นลูกครึ่ง อิตาลีกับพิทแลนด์ และพี่ชายของเธอเป็นลูกครึ่งเช่นกัน พกวเขามีพ่อเดียวกัน แต่แม่ของเขาเป็นคนรัสเซีย ”
ผมคิดว่า “ เป็น ?
มี ? ” แฮร์ริสจ้องไปที่ตำรวจ แต่…เธอ…เอเลน่า… เธออยู่ที่นี่เธอมีชีวิตอยู่ !
โอ้ ! ไม่ !
แฮร์ริสพูดตอบกับตำรวจ
เอเลน่าเสียชีวิตเมื่อ 80 ปีที่ผ่านมา หลังจากที่เธอฆ่าพี่ชายของเธอด้วยมีด และเธอกระโดดจากรถไฟและเสียชีวิตในเวลาต่อมา
“ที่นี่ ! ” ผมคิดว่า
เขามองออกไปนอกหน้าต่างในเวลากลางคืน
แฮร์ริสหน้าซีดอีกครั้งหนึ่ง “ แปดสิบปีที่ผ่านมา ”
เขากระซิบออกมา “ คุณกำลังพูดอะไร ?
” เธอและพี่ชายของเธอ… แต่ !
ฉันเห็นพวกเขา ! แฮร์ริสพูด
“ ใช่ !
” ถูกต้อง คุณเห็นพวกเขา
“ ตำรวจพูด ”
แต่พวกเขาไม่มีชีวิตอยู่แล้ว พวกเขาเป็นผีไปแล้ว พวกเขามักจะมาที่รถไฟในเวลากลางคืนในเดือนกันยายน ฉันไม่เคยเห็นพวกเขา แต่จะมีบางคนที่เห็นพวกเขาในปีที่แล้ว ชายคนหนึ่งและภรรยาของเขา พวกเขาไม่มีคามสุขเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ฉันไม่สามารถทำได้ ฉันไม่สามารถหยุดเอเลน่าและคาร์ลได้ ไม่สามารถทำไม่ให้พวกเขามาบนรถไฟได้
ตำรวจมองไปที่หน้าของแฮร์ริส หน้าของเขาขาวซีด “
คุณต้องการดื่มไหม ? ” ตำรวจถามแฮร์ริส “ ตามฉันมามาดื่มวอสก้ากับฉัน ”
แฮร์ริสไม่เคยดื่มวอสก้า
แต่เขารู้สึกกลัว
เมื่อเขาหลับตาลง
เขาก็เห็นเอเลน่าถือมีดยาวและได้ยินเสียงเธอร้องไห้โหยหวนอีกครั้งหนึ่ง
ดังนั้นเขาจึงไปกับตำรวจกลับไปบนรถไฟอีกครั้งหนึ่ง
หลังจากดื่มวอสก้า ,
แฮร์ริสรู้สึกดีขึ้นกว่าเดิม
เขาไม่ต้องการที่จะนอนหลับและตำรวจก็มีความสุขในการพูดคุยกับเขา
ดังนั้นแฮร์ริสอยู่กับตำรวจและไม่กลับไปที่รถไฟของเขา
“ ใช่ !
” ตำรวจพูด “
มันเป็นเรื่องที่มีชื่อเสียงมาก ฉันไม่สามารถจำมันได้ ทั้งหมดว่ามันเกิดอะไรขึ้นในเวลาที่ผ่านมาหลาย
ๆ ปี
แต่พ่อของเธอเป็นคนที่มีชื่อเสียงในพิทแลนด์ เขาเป็นคนที่มีฐานะคนหนึ่ง แต่เขามีภรรยา
3-4 คน และมีลูกประมาณ 8
คน
และเขาชอบทำให้ชีวิตของเขาดีขึ้น
ดังนั้นเขาได้ให้เงินแก่ลูก ๆ ของเขาจำนวนไม่มาก คาร์ล ! เป็นลูกชายคนโต” เขาเป็นผู้ชายที่ไม่ดี ผู้คนต่างก็พูดกันว่า เขาต้องการใช้ชีวิตที่สุขสบายและแบมือขอเงินได้ตลอดเวลา
รถไฟเคลื่อนตัวไปยัง Oulu
ในคืนที่มืดอีกครั้ง
และตำรวจก็ดื่มวอสก้ามากขึ้น “ ตอนนี้ !
เอเลน่า ” เขาพูดออกมา “
เธอไม่ได้มีชีวิตที่เรียบง่ายกับชายสามคนที่ยากต่อการใช้ชีวิต นั่นก็คือ
พ่อของเธอ , พี่ชายของเธอ และสามีของเธอ
ในปีหนึ่งเธอจะกลับไปเยี่ยมแม่ของเธอที่อิตาลี และเธอก็ได้เจอกับสามีของเธอ ชื่อ di Saronelli
เขาเป็นคนที่รวยและมีฐานะ
แต่เขาไม่ได้เป็นผู้ชายที่ใจดี
เวลาพวกเขากลับพิทแลนด์
คาร์ลจะแวะบ้านของพวกเขาบ่อยครั้ง
คาร์ลต้องการเงินจากน้องสาวของเขาที่มีสามีรวย
แต่สามีของเอเลน่าไม่ชอบคาร์ลและโกรธคาร์ลกับเอเลน่า เขาหยุดให้เงินเอเลน่าใช้ และหลังจากนั้น……” ดี !
ที่คุณรู้เรื่องในขณะนี้
“ ใช่ !
” แฮร์ริสพูด “
เอเลน่าจน และไม่มีควมสุขเลย”
แฮร์ริสอยู่กับเพื่อนของเขาใน Oulu เป็นเวลา 2
สัปดาห์
สัปดาห์ที่ผ่านมานั้นพวกเขาอยู่กันอย่างเงียบสงบ และเป็นวันหยุดที่ดีของแฮร์ริส แต่เขากลัวด้วยรถประจำทางไปที่ Helsnki รถประจำทางขับอย่างช้า ๆ
และที่นั่นมีผู้คนมากมาขึ้นมาบนรถที่เขานั่งอยู่แต่แฮร์ริสก็มีความสุขมาก
เขาไม่ได้ต้องการให้เหมือนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบนรถไฟในเวลากลางคืนอีกครั้งหนึ่ง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น