วันเสาร์ที่ 28 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558

One – Way Ticket Chapter 3 : ทายแฮร์ริสและขบวนรถไฟในตอนกลางคืน

One  Way  Ticket
By…  Jennifer  Bassett
            Charpter  3    :  ทายแฮร์ริสและขบวนรถไฟในตอนกลางคืน
                        นายแฮร์ริสเป็นคนที่ชอบรถไฟ  เพราะเขาเป็นคนที่กลัวเครื่องบินและรถโดยสารประจำทางประเภทอื่น ๆ แต่บนรถไฟนั้นมันมีขนาดใหญ่  ยาว  และมีเสียงดังมันเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้น  ในตอนผมเป็นเด็กอายุประมาณสิบปี  จนถึงปัจจุบันนี้ผมอายุห้าสิบปีแล้วผมก็ยังชอบรถไฟอยู่เลย  ดังนั้นในคืนวันที่  14  กันยายนนี้  เป็นคืนที่ผมมีความสุขมาก  เพราะผมอยู่บนรถไฟจากเฮลซิงกิ  Oulu  ในพิทแลนด์และผมก็เดินทางต่อไปเป็นเวลา  10  ชั่วโมง  “  ผมมีหนังสือและหนังสือพิมพ์ของผมมาด้วย  ”  เขาคิดว่า  “  ที่นั่นจะต้องมีร้านอาหารที่ดีบนรถไฟแน่นอน  และหลังจากนั้นสองอาทิตย์  ผมเที่ยวในวันหยุดกับเพื่อน ๆ ขอบผมใน  Oulu  บนรถไฟมีคนจำนวนไม่มก  และผู้คนก็เดินเข้ามาในรถไฟขบวนเดี่ยวกับแฮร์ริส  เขามีความสุขกับการที่คนส่วนมากที่อยู่บนรถไฟนอนหลับตลอดทั้งคืน  แต่แฮร์ริสชอบนั่งมองออกไปนอกหน้าต่าง  อ่านหนังสือ  และคิดตาม  หลังจากรับประทานอาหารเย็นที่ร้านอาหารนายแฮร์ริสกลับมายังโบกี้รถไฟของเขา  เขานั่งในที่ของเขาและมองออกไปนอกหน้าต่างอีกครั้ง  เขานั่งมองต้นไม้และทะเลสาบในประเทศพิทแลนด์เป็นเวลา  ชั่วโมง  จากนั้นก็เริ่มมืดขึ้นเขาก็ได้เปิดหนังสือและเริ่มอ่านมัน 

                                ตอนเที่ยงคืนรถไฟได้จอดอยู่สถานีเล็ก ๆ ใน  otava  แฮร์ริสมองออกไปนอกหน้าต่าง  แต่เขาไม่เห็นใคร  จากนั้นรถไฟก็เคลื่อนตัวออกจากสถานีเข้าสู่ความมืดอีกครั้งหนึ่ง  จากนั้นประตูของรถไฟก็เปิดขึ้นและมีคนสองคนเข้ามาในขบวนรถไฟที่แฮร์ริสนั่งอยู่สองคนที่เดินเข้ามาในขบวนรถไฟนั่นคือ  ชายหนุ่มกับหญิงสาคนหนึ่ง  หญิงสาวโกรธ  เธอปิดประตูและตะโกนใส่คนที่ผู้ชายคนนั้น  ว่า  “  คาร์ล  ”  คุณไม่สามารถทำเช่นนี้กับฉันได้  ชายหนุ่มหัวเราะเสียงกังและนั่งลง  แฮร์ริสเป็นคนตัวเล็กและเงียบ  เขานั่งอย่างเงียบสงบ  เขาสวมเสื้อผ้าและเขาก็เป็นคนที่เงียบสงบ  เขาไม่ชอบที่มีเสียงดัง  ดังนั้นผู้คนเสียงเขาจะไม่พอใจ  หนุ่มคนที่มีเสียงดังตลอดเวลา  เขาคิดว่า   ทำไมพวกเขาไม่คุยกันแบบเขา ๆ  แฮร์ริสวางหนังสือของเขาลงและหลับตาลง  แต่เขาไม่สามารถที่จะนอนหลับได้  เพราะหนุ่มสาวทั้งสองคนนั้นพูดคุยกันไม่หยุด  หญิงสาวนั่งลงและพูดด้วยน้ำเสียงที่เบา ๆ ว่า  “  คาร์ล  !  ”  พี่ชายของฉันและฉันรักคุณ  คุณได้โปรดฟังฉันคุณไม่สามารถที่จะใช้สร้อยเพชรของฉันให้มันกลับมาดีเหมือนเดิมอีกครั้งในตอนนี้  กรุณา  คาร์ลยิ้ม  เขาพูดว่า    ไม่มีเอเลน่า
ผมจะกลับไปรัสเซียเร็ว ๆ นี้  และผมจะสละเพชรของคุณกับผม  เขาถอดหมวกของเขาและวางไว้บนที่นั่ง  “  เอเลน่าฟัง  คุณมีสามีที่ดี  แต่ฉันไม่มีเงิน  ฉันไม่มีอะไร  !  ”  ผมสามารถอยู่ได้โดยไม่มีค่าหรือไม่  คุณไม่สามารถใช้เงินฉันได้  ดังนั้นฉันต้องการเพชรของคุณ  น้องสาวคนเล็ก.
                                แฮร์ริสมองไปที่หญิงสาว  เธอมีร่างเล็ก  มีผมสีดำและมีดงตาที่มือสีเข้ม  หน้าของเธอขาวและน่ากลัว  แฮร์ริสเริ่มรู้สึกที่จะเสียใจสำหรับเรื่องของเอเลน่า  และพี่ชายของเธอไม่สนใจเธอเลย  “  พวกเขาไม่สามารถมองเห็นผมได้  ”  ผมคิดว่าแบบนั้น  “  คาร์ล  ”  เอเลน่าพูด  ว่า  “  เสียงของเธอเป็นเสียงที่เงียบสงบมากในขณะนี้  ”  และแฮร์ริสก็นั่งฟังอย่างเงียบ ๆ ระวัง ๆ คุณมาถึงอาหารค่ำที่บ้านของพวกเราในค่ำคืนนี้  และคุณเดินไปที่ห้องของฉัน  และเอาสร้อยเพชรของฉันไป  ที่เป็นวิธีที่คุณสามารถทำได้  สร้อยเพชรที่สามีให้กับฉัน  มันเป็นของเขา  เมื่อก่อนมันเคยเป็นเพชรของแม่ของเขา  เขาโกรธมาก  และฉันก็กลัวเขา  พี่ชายของเธอหัวเราะ  เขาเอามือเข้าไปในกระเป๋าของเขาแล้วเอามันออกมาอีกครั้งและเปิดดูมันอย่างช้า ๆ สร้อยเพชรในมือของเขาเป็นภาพที่สวยงามมาก  แฮร์ริสจ้องมองมันเป็นเวลาหนึ่งถึงสองนาที  มันเป็นเสียงที่เงียบสงบในการเดิน  มันเป็นเพชรที่สวยงาม  มันเป็นสิ่งที่สวยงาม  คาร์ลพูดว่า    ฉันสามารถได้รับเงินจำนวนมากจากสิ่งเหล่านี้  ”  เอามันกลับมาให้ฉัน  คาร์ลและเอเลน่ากระซิบเบา ๆ  “  เอเลน่ากระซิบเบา ๆ ว่า  มองฉัน  สามีจะฆ่าฉัน  คุณพี่ชายของฉัน  ”  กรุณาช่วยฉันด้วย  กรุณา  !
                                คาร์ลหัวเราะอีกครั้ง  และแฮร์ริสอยากจะตีเขา    ไปที่บ้านของน้องสาวคนเล็ก  ”    คาร์ลพูดว่า  “  ฉันจะไม่ให้เพชรกลับไปให้คุณ  ไปบ้านที่มีแต่ความโกรธ  สามี  !  ”  ทันใดนั้นมีดที่อยู่ในมือของหญิงสาวคนหนึ่ง  ยาวและแวววาว  แฮร์ริสนั่งมองปากของเขาใจขณะที่ปากเขาเปิด  เขาไม่สามารถพูดออกมได้  เอาเพชรกลับมาให้ฉัน  เอเลน่าร้องไห้  หรือฉันจะฆ่าคุณ  มือของเธอจับมีดสีขาว  คาร์ลหัวเราะดังขึ้นเรื่อย ๆ สิ่งที่น้องสาของเขาพูดว่า  อะไรน่ะ  น้องสาว  ไม่มีเพชรของเธอในตอนนี้  เอามีดของเธอออกไปน้องสาวคนเล็ก  แต่มีดสีขาวในมือของเธอเคลื่อนไหอย่างรวดเร็ว  มันแกว่งขึ้นลง ๆ มีเสียงร้องที่น่ากลัวและร่างกายของคาร์ลอ่อนแอลงไปยังที่นั่งของเขาอย่างช้า ๆ สีของที่นั่งของเขาเริ่มเปลี่ยนไปเป็นสีแดงและสร้อยเพชรก็หล่นจากมือของคาร์ลไปตกลงบนพื้น  ใบหน้าของเอเลน่าซีดเป็นสีขาว  ไม่น่ะ  เธอพูดกระซิบเบา ๆ คาร์ล  กลับมา  กลับมา  ฉันไม่ต้องการที่จะฆ่าคุณ  แต่คาร์ลไม่ตอบรับ  และหัวใจเต้นลงช้า ๆ เอเลน่ากับหัวลงที่มือของคาร์ล  และในขบวน 
รถไฟขบวนนั้นเต็มไปด้วยเสียงร้องไห้ที่น่ากลัว  ใบหน้าของแฮร์ริสก็ซีดเป็นสีขาว  เขาเปิดปากแต่เขาไม่สามรถพูดได้  เขาลุกขึ้นยืนและเปิดประตูอย่างระมัดระวัง  หญิงสาวเงียบในขณะนั้น  แต่เธอไม่ได้มองไปที่แฮร์ริส
                                ในขบวนรถไฟของแฮร์ริส  เขาวิ่งอย่างเร็ว  เขาวิ่งไปที่ตำรวจบนรถไฟและเขาวิ่งไปอย่างรวดเร็วภายในครึ่งนาที  เขาวิ่งได้อย่างรวดเร็ว  แฮร์ริสพูดว่า  “  มาเร็ว ๆ ! ”  เกิดอุบัติเหตุขึ้น  หญิงสาวคนหนึ่ง…  โอ้ที่รัก  พี่ชายของเธอ…  ตาย  ตำรวจวิ่งไปกับแฮร์ริสกลับไปยังรถไฟขบวนนั้น  แฮร์ริสเปิดประตูและให้ตำรวจเข้าไปข้างใน
                                ที่นี่ไม่มีผู้ชายที่ตาย  และที่นั่นก็ไม่มีหญิงสาว  ไม่มีเลือด  ไม่มีมีด  ไม่มีสร้อยเพชร  มีแต่กระเป๋าของแฮร์ริส  หมกของเขาและเสื้อกันหนาวของเขา  ตำรวจมองที่แฮร์ริส  และแฮร์ริสก็มองไปที่เขา  “  แต่  !  …”  แฮร์ริสเริ่มพูด  “  แต่พวกเขาอยู่ที่นั่น  !  ”  ผมเห็นพวกเขา  เธอเป็นหญิงสาว  เธอมีมีดและเธอ…   ฆ่าพี่ชายของเธอ  “  มีด  ที่คุณพูด  ”  ตำรวจถาม  “  ใช่  !  ”  แฮร์ริสตอบอย่างเร็ว  “  มียาวและพี่ชายของเธอก็เอาเพชรของเธอไป  ดังนั้นเธอจึง……  ”  “  ห้า  เพชร  ! ”  ตำรวจพูด  หญิงสาวคนนั้นชื่อเอเลน่าใช่ไหม  เขาถามแฮร์ริส   ใช่และไม่……. !  ตำรวจพูดอย่างช้า ๆ ในขณะนั้นเมื่อเขามองไปที่แฮร์ริส  “  เอเลน่า  ”  เขาพูดออกมาว่า  “  เธอมีดวงตาเข้มและผมสีดำ  เธอสวยมก  เธอเป็นลูกครึ่ง  อิตาลีกับพิทแลนด์  และพี่ชายของเธอเป็นลูกครึ่งเช่นกัน  พกวเขามีพ่อเดียวกัน  แต่แม่ของเขาเป็นคนรัสเซีย  ”  ผมคิดว่า  “  เป็น  มี  ?  ” แฮร์ริสจ้องไปที่ตำรวจ  แต่เธอเอเลน่า…  เธออยู่ที่นี่เธอมีชีวิตอยู่  โอ้  ไม่  แฮร์ริสพูดตอบกับตำรวจ  เอเลน่าเสียชีวิตเมื่อ  80  ปีที่ผ่านมา  หลังจากที่เธอฆ่าพี่ชายของเธอด้วยมีด  และเธอกระโดดจากรถไฟและเสียชีวิตในเวลาต่อมา
                                ที่นี่  !  ”  ผมคิดว่า  เขามองออกไปนอกหน้าต่างในเวลากลางคืน  แฮร์ริสหน้าซีดอีกครั้งหนึ่ง  “  แปดสิบปีที่ผ่านมา  ”  เขากระซิบออกมา  “  คุณกำลังพูดอะไร  ?  ”  เธอและพี่ชายของเธอ  แต่  ฉันเห็นพวกเขา  แฮร์ริสพูด
                                  ใช่  !  ”  ถูกต้อง  คุณเห็นพวกเขา  “  ตำรวจพูด  ”  แต่พวกเขาไม่มีชีวิตอยู่แล้ว  พวกเขาเป็นผีไปแล้ว  พวกเขามักจะมาที่รถไฟในเวลากลางคืนในเดือนกันยายน  ฉันไม่เคยเห็นพวกเขา  แต่จะมีบางคนที่เห็นพวกเขาในปีที่แล้ว  ชายคนหนึ่งและภรรยาของเขา  พวกเขาไม่มีคามสุขเกี่ยวกับเรื่องนี้  แต่ฉันไม่สามารถทำได้    ฉันไม่สามารถหยุดเอเลน่าและคาร์ลได้  ไม่สามารถทำไม่ให้พวกเขามาบนรถไฟได้
                                ตำรวจมองไปที่หน้าของแฮร์ริส  หน้าของเขาขาวซีด  “  คุณต้องการดื่มไหม  ?  ”  ตำรวจถามแฮร์ริส    ตามฉันมามาดื่มวอสก้ากับฉัน 
 แฮร์ริสไม่เคยดื่มวอสก้า   แต่เขารู้สึกกลัว  เมื่อเขาหลับตาลง  เขาก็เห็นเอเลน่าถือมีดยาวและได้ยินเสียงเธอร้องไห้โหยหวนอีกครั้งหนึ่ง  ดังนั้นเขาจึงไปกับตำรวจกลับไปบนรถไฟอีกครั้งหนึ่ง
                                หลังจากดื่มวอสก้า  แฮร์ริสรู้สึกดีขึ้นกว่าเดิม  เขาไม่ต้องการที่จะนอนหลับและตำรวจก็มีความสุขในการพูดคุยกับเขา  ดังนั้นแฮร์ริสอยู่กับตำรวจและไม่กลับไปที่รถไฟของเขา
                                “  ใช่  !  ”  ตำรวจพูด  “  มันเป็นเรื่องที่มีชื่อเสียงมาก  ฉันไม่สามารถจำมันได้  ทั้งหมดว่ามันเกิดอะไรขึ้นในเวลาที่ผ่านมาหลาย ๆ ปี  แต่พ่อของเธอเป็นคนที่มีชื่อเสียงในพิทแลนด์  เขาเป็นคนที่มีฐานะคนหนึ่ง  แต่เขามีภรรยา  3-4  คน  และมีลูกประมาณ  คน  และเขาชอบทำให้ชีวิตของเขาดีขึ้น  ดังนั้นเขาได้ให้เงินแก่ลูก ๆ ของเขาจำนวนไม่มาก  คาร์ล  เป็นลูกชายคนโต”  เขาเป็นผู้ชายที่ไม่ดี  ผู้คนต่างก็พูดกันว่า  เขาต้องการใช้ชีวิตที่สุขสบายและแบมือขอเงินได้ตลอดเวลา
                                รถไฟเคลื่อนตัวไปยัง  Oulu  ในคืนที่มืดอีกครั้ง  และตำรวจก็ดื่มวอสก้ามากขึ้น  “  ตอนนี้  เอเลน่า  ”  เขาพูดออกมา  “  เธอไม่ได้มีชีวิตที่เรียบง่ายกับชายสามคนที่ยากต่อการใช้ชีวิต  นั่นก็คือ  พ่อของเธอ  พี่ชายของเธอ  และสามีของเธอ  ในปีหนึ่งเธอจะกลับไปเยี่ยมแม่ของเธอที่อิตาลี  และเธอก็ได้เจอกับสามีของเธอ  ชื่อ  di  Saronelli  เขาเป็นคนที่รวยและมีฐานะ  แต่เขาไม่ได้เป็นผู้ชายที่ใจดี  เวลาพวกเขากลับพิทแลนด์  คาร์ลจะแวะบ้านของพวกเขาบ่อยครั้ง  คาร์ลต้องการเงินจากน้องสาวของเขาที่มีสามีรวย  แต่สามีของเอเลน่าไม่ชอบคาร์ลและโกรธคาร์ลกับเอเลน่า  เขาหยุดให้เงินเอเลน่าใช้  และหลังจากนั้น……”  ดี  ที่คุณรู้เรื่องในขณะนี้  “  ใช่  !  ”  แฮร์ริสพูด  “  เอเลน่าจน  และไม่มีควมสุขเลย

                                แฮร์ริสอยู่กับเพื่อนของเขาใน  Oulu  เป็นเวลา  สัปดาห์  สัปดาห์ที่ผ่านมานั้นพวกเขาอยู่กันอย่างเงียบสงบ  และเป็นวันหยุดที่ดีของแฮร์ริส   แต่เขากลัวด้วยรถประจำทางไปที่  Helsnki  รถประจำทางขับอย่างช้า ๆ และที่นั่นมีผู้คนมากมาขึ้นมาบนรถที่เขานั่งอยู่แต่แฮร์ริสก็มีความสุขมาก  เขาไม่ได้ต้องการให้เหมือนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบนรถไฟในเวลากลางคืนอีกครั้งหนึ่ง

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น